شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل به سرمای گلرنگ برای کشت پاییزه در دیمزارهای سردسیر

ارقام متحمل به سرمای گلرنگ میتوانند بعنوان یک محصول پاییزه در مناطق دیم سردسیر ایران مورد استفاده قرار گیرند. بمنظور ارزیابی ظرفیت تحمل سرما در درون مواد ژنتیکی بومی کشور، 56 ژنوتیپ انتخابی از توده‌های بومی مناطق مختلف ایران، تحت شرایط کنترل شده و نیز شرایط طبیعی مزرعه در زمستان1392 و 1393 مورد بررسی قرار گرفتند. در شرایط کنترل شده، میزان بقای گیاهک‌های خوگرفته به سرما بعد از12 الی 20 ساعت در معرض انجماد ارزیابی شد به نحوی که تا رسیدن به دمای C°19- ، هر ساعت 2 درجه از دما بصورت پیوسته کاسته می‌شد. در آزمایش مزرعه‌ای در شرایط طبیعی نیز بعد از آبیاری در پاییز گیاهک‌ها در مرحله دو برگی کامل در معرض سرمای زمستان قرار گرفتند. در هر دو شرایط بین ژنوتیپ‌ها یک تنوع وسیعی از لحاظ تحمل سرما وجود داشت. میزان بقا در شرایط کنترل شده بعد از 12 ساعت در دمای C°3- برابر 0 تا 100 و بعد از 12 ساعت در دامنه 0 تا 20% بود. درصد سبز در مزرعه برای تمام لاین‌ها در پاییز کامل بود ولی سطح سبز کرت‌ها در بهار و بعد از خسارت زمستان از 1  تا 90 درصد تغییرات نشان داد. مقدار ضریب همبستگی بین دمای مرگ 50% از گیاهک‌ها (LT50) و اکثر خصوصیات مورد بررسی در مزرعه، منفی بود که نشان از موازی بودن نتایج آزمایش در شرایط کنترل شده با نتایج مزرعه داشت. در نهایت بر اساس نتایج این پژوهش، ژنوتیپ‌های متحمل به سرما جهت مطالعات بیشتر انتخاب شدند.